Patrzymy na nich jak na superbohaterów. A kiedy dorastamy, zdajemy sobie sprawę, że jest to dalekie od przypadku.

Czasami nasi dorośli rodzice potrafią robić rzeczy, które trudno było sobie wyobrazić

Ostatnio zauważyłam, że moja mama nie jest sobą. Ciągle o czymś myśli, prawie mnie nie słucha. Nawet z wnukami komunikuje się bez zainteresowania. Wygląda na zmartwioną i zaniepokojoną. Mówi, że wszystko jest w porządku, ale ja widzę, że z nią nie jest w porządku. Kiedyś usiadłam z nią i zapytałam wprost, co się stało. Potem powiedziała, że ​​brała kredyty.

Zaczęła płakać i opowiadać, że na początku wzięła trochę pieniędzy, ale nie mogła ich oddać. Wzięła drugą pożyczkę, aby spłacić poprzednią. Więc wszystko potoczyło się jak kula śnieżna. A teraz ma około stu tysięcy długu. Dla emerytki kwota jest solidna. Zdziwiłam się, bo nie rozumiem, po co ona pożyczała pieniądze. Powiedziała, że ​​po prostu wydała je na życie.

Mąż dobrze zarabia, dobrze nam się żyje. Nadal jestem na urlopie macierzyńskim, zajmuję się dziećmi. Daje mi pieniądze na utrzymanie domu, mieszkamy w jego mieszkaniu, więc nie trzeba płacić czynszu. Za te same pieniądze co miesiąc pomagam mamie. Mąż nie ma nic przeciwko, bo rozumie, że emerytowi w takich chwilach nie jest łatwo.

Ale on nie zna mojej matki tak dobrze jak ja. Jest jedną z tych osób, którym zależy na pieniądzach. Była taka przez całe życie. Nawet mój ojciec, kiedy jeszcze żył, powtarzał jej, że jest rozrzutna. Wszystko, co mogli odłożyć, to zasługa ich ojca. Moja mama całe życie była zadłużona. Często pożyczała ode mnie pieniądze. Wciąż nie oddała wszystkiego.

Ciężko mi to zrozumieć, bo staram się oszczędzać każdy grosz. Może żyjemy teraz dobrze, ale wszystko może się zmienić. Tak, a dzieci dorosną, będą też potrzebowały oszczędności. I w tym czasie moja matka bierze pożyczki, aby wydać pieniądze na jedzenie i kosmetyki. Zapytałam ją, dlaczego wcześniej nic nie mówiła, skoro kwota nie była jeszcze tak duża. Stwierdziła, że nic nie mówiła, bo założyła, że ja i tak się o tym dowiem i spłacę jej długi. Tym razem jednak nie będzie tak, jak sobie założyła. Co miesiąc daję jej trochę pieniędzy na życie, ale to wszystko... Niech sama spłaca sto tysięcy złotych długu plus odsetki!

Co sądzicie o sytuacji, do jakiej doprowadziła seniorka?

O tym się mówi: Opowieść. Czasem krewni w gościach są gorsi niż klęska żywiołowa: "O, a twoja kiszona kapusta już gotowa? Wezmę sobie słoiczek. I daj mi jeszcze..."