"Babcia siedziała w zimnym domu i płakała, a w uszach dźwięczały jej słowa córki, że nie jest już potrzebna"

Rozmyślała o tym stara Wanda, siedząc w swoim zimnym domu. Przyjechała kilka godzin temu i teraz nie wiedziała, co zrobić. W domu jest zimno, gospodarstwo jest opuszczone. W tym roku na pewno nie będzie zbiorów. Gorzkie łzy spłynęły po głębokich zmarszczkach w pobliżu oczu.

Wanda późno wyszła za mąż. Przez całą młodość mieszkała na wsi i pomagała rodzicom. Tylko około 30 osób wyszło za mąż, ale Bóg nie dał mi dzieci.

Dwóch z nich nie mogła urodzić, a trzecią dziewczynkę urodziła ledwo, a i to przedwcześnie. Kasia przeżyła i była dla swojej matki cenniejsza niż cokolwiek na świecie.

Niestety dziecko wyrosło na bardzo słabe. Albo przeziębienie, albo inne nieszczęście. Mąż  zawsze powtarzał, że nie ma sensu wiązać się z małą, bo ona i tak nie przeżyje. Trzeba urodzić zdrowe dziecko, najlepiej chłopczyk, żeby mógł pracować i pomagać.

Wanda kategorycznie się z tym nie zgodziła. Wykarmiła dziecko i córka wyrosła na piękną, zdrową dziewczynkę. Mąż odszedł do innej kobiety, która urodziła mu syna. Wanda została z teściową i musiała także opiekować się matką.

Po odejściu męża do Wandy przybyło wielu zalotników, aby o nią zabiegać. Kobieta jednak postanowiła całkowicie poświęcić się córce, a prac domowych było mnóstwo. Matka i teściowa Wandy również nie były coraz młodsze. Teściowa z czasem całkowicie zachorowała.

Czy w nowym życiu dzieci jest miejsce dla rodziców?

Minęły lata, Kasia dorosła, ukończyła szkołę i została żoną mieszczucha. Dwa lata po ślubie urodziło się dziecko. Kasia zaprosiła matkę, aby z nimi zamieszkała.

Na początku się opierała. Komu mam zostawić gospodarstwo i dom? Starsze panie już dawno przestały mieć na to wszystko siły. Były jednak kury, gęsi, ukochany kot i krowa.

A jednak córka namówiła matkę, aby zamieszkała z nimi i pomogła przy małej Oli. Sprzedali krowę, kota oddali sąsiadom, im też przydzielono opiekę nad domem.

Wanda zamieszkała z nowożeńcami i szczęśliwie opiekowała się dziewczynką, podczas gdy jej córka i zięć zarabiali na spłatę kredytu hipotecznego. Tak minęło 6 lat.

Ola dorastała, kredyt hipoteczny żony został spłacony, a Wanda przestała być potrzebna. To właśnie Kasia powiedziała swojej matce.

- Powiedziała mi prosto w twarz, żebym wracała do wioski. Zięć pomógł mi spakować rzeczy i zawiózł na dworzec autobusowy. Łzy napełniły moje oczy. - Poczucie niesprawiedliwości po prostu zalało serce starej kobiety. Kto mógł wiedzieć, że jej własna córka jej to zrobi?

A teraz babcia siedzi w zimnym domu i nie wie, co teraz zrobić. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. To byli sąsiedzi, zobaczyli światło w oknie i postanowili dowiedzieć się, kto wszedł do domu. Wanda opowiedziała im wszystko ze łzami w oczach. Dobrzy ludzie szybko zdecydowali, co zrobią...

Dwa miesiące później życie stało się lepsze. Sąsiedzi dali Wandzie cielę, a kot rozpoznał swoją właścicielkę. Wszyscy wspólnie zaprowadzili porządek w domu. Babcia stała się teraz częstym i mile widzianym gościem osób, które nigdy nie były z nią spokrewnione, ale kochały ją całym sercem.

O tym pisaliśmy ostatnio: "Nie zgadzałam się z mamą. Teraz moi krewni uważają mnie za złą osobę"

Irka od dzieciństwa odczuwała niechęć rodziców.

Miała młodszych braci bliźniaków, którzy dostawali wszystko - od rodzicielskiej miłości i uwagi po najlepsze prezenty i słodycze. Wraz z ich pojawieniem się, ich siostrze nieustannie powtarzano, że powinna im służyć we wszystkim, poddawać się i odmawiać sobie wielu rzeczy.

Ponieważ starsi powinni robić wszystko, aby dzieci czuły się dobrze. Rodzice nie powinni się kłócić, więc jej obowiązkiem jest dbanie o porządek.

Irka wyszła za mąż w wieku 25 lat, w tym czasie bracia mieli już 18 lat. Mąż dziewczyny jest dobry i kochający, zabrał ją do swojego mieszkania. To znacznie ułatwiło im życie, nie musieli mieszkać w wynajmowanym mieszkaniu ani brać kredytu na jego zakup.

Przez pięć lat wspólnego życia rodzice Irki wykazywali niewielkie zainteresowanie jej życiem i rodziną. Córka stale zwracała się do mamy i taty, nie zapominała o braciach. Nie tylko pytała, co u nich słychać, ale też czy nie potrzebują pomocy. Ich komunikacja była bardzo ograniczona, ale Irka spełniała swój obowiązek wobec nich i nadal się nimi opiekowała.

Niedawno Irka odebrała telefon od swojej matki...

Dziewczyna była zaskoczona, bo matka już dawno nie dzwoniła. Gdy tylko córka podniosła słuchawkę, nie usłyszała, jak mama pyta ją, co u niej słychać, czy wszystko w porządku?

Kobieta od razu przeszła do rzeczy, a mianowicie przekazała wiadomość, że ona i tata postanowili sprzedać swoje mieszkanie i przeprowadzić się do innego miasta.

Ich własna nieruchomość ma duży metraż, idealnie podzielony między całą piątkę. Rodzice oddali swoje udziały braciom, aby ci mieli wystarczająco dużo pieniędzy na zakup osobnych mieszkań.

Zamierzali zamieszkać w mieszkaniu babci, które odziedziczyła mama. Zresztą mama dzwoniła, żeby namówić córkę, żeby oddała swój udział chłopakom.

- Czy ktoś pomyślał o mnie? Przy okazji, jestem twoją córką, też potrzebuję mieszkania i mam do tego pełne prawo.

- Po co ci kolejne mieszkanie? Przecież nie mieszkasz na ulicy!

Więc nie przeszkadza ci, że to nie moje mieszkanie, tylko Igora? W życiu wszystko może się zdarzyć, jeśli któreś z nas złoży pozew o rozwód, to gdzie ja pójdę?

- Więc bądź posłuszna, żeby mąż cię nie zostawił. Cokolwiek powie, rób to, co mówi, zgadzaj się ze wszystkim, co ci mówi, a on cię nie opuści. Twoi bracia potrzebują mieszkań bardziej niż ty, jeśli powiedzą, że wkrótce się żenią, gdzie zabiorą swoje żony? Pomyślałaś o nich? No już, nie kombinuj, daj nam swoją działkę! Jak ja cię uczyłam od dziecka? To prawda, najmłodsi są najmłodszymi, którymi należy się opiekować i pomagać.

Irka była nie tylko zszokowana, była zraniona i opuszczona. Od tego momentu w relacjach z krewnymi postawiła grubą kreskę, a swojego udziału w mieszkaniu nie chciała oddać na rzecz braci. Nikt jej nie zrozumiał...