"Obraziła się na babcię, bo nie dostała spadku. Opiekowała się nią na darmo"

Taka sytuacja miała miejsce na wsi, gdzie mama wysyłała mnie na wakacje. Mieszkałam z dziadkami, nie miałam koleżanek, więc uwielbiałam słuchać opowieści babci o moich koleżankach ze wsi. Niektórych z nich tak naprawdę nie rozumiałam, niektóre szybko ulatywały z mojej pamięci, ale jedna została w niej na długo.

W tej wiosce mieszkała seniorka, Aldona. Jej mąż zmarł dawno temu, podobnie jak córka, choć ta ostatnia zostawiła babci wnuczkę. Lidka dorastała w wiosce, ale po 16 latach poszła na studia i wyjechała do miasta.

Wnuczka bardzo kochała babcię i doceniała fakt, że Aldona wychowywała ją i opiekowała się nią zamiast matki. Dlatego Lidka często odwiedzała babcię, przynosiła miejskie smakołyki i cieszyła staruszkę swoim towarzystwem.

Po ukończeniu studiów wyjechała za granicę w ramach programu wymiany, aby odbyć staż uniwersytecki. I jak to często bywa, znalazła męża w Niemczech. Lidka była pięknością, więc nikt we wsi nie był zaskoczony taką wiadomością. Przez pierwszy czas po ślubie wnuczka jeszcze przyjeżdżała w odwiedziny, ale po urodzeniu dziecka wyjazdy się skończyły.

Wszyscy wiedzieli, że ona i jej mąż nie żyją źle, więc byli zaskoczeni, gdy Aldona zachorowała, ale nikt nie przyszedł z pomocą. Sąsiadka staruszki, widząc, jak jest jej ciężko, starała się wpadać od czasu do czasu. Biegała do apteki lub po zakupy. W pewnym momencie Aldona zdała sobie sprawę, że sama nie da sobie rady i postanowiła przekazać dom sąsiadce w zamian za opiekę.

Od tego momentu życie babci stało się znacznie łatwiejsze. Porządna sąsiadka utrzymywała zarówno dom, jak i starszą kobietę w czystości i porządku. Seniorka odeszła, będąc szczęśliwą osobą.

Ale dopiero następnego dnia pojawiła się Lidka z mężem i dziećmi. Trudno powiedzieć, jak dowiedziała się o tym, co się stało... Początkowo wnuczka płakała z żalu, ale szybko się uspokoiła. Najbardziej pomógł jej notariusz, który poinformował ją, że dom trafi do niej.

Sąsiadka była w szoku. Sama miała starą mamę, a pieniądze ze sprzedaży domu Aldony wcale by jej nie zaszkodziły. Lidka podziękowała sąsiadce za pomoc, ale powiedziała, że sprzeda dom i weźmie pieniądze dla siebie. Potem padły słowa, że teraz jej i jej mężowi nie jest łatwo, jego biznes upadł i było kilka pożyczek...

O tym pisaliśmy ostatnio: "Po odejściu ojca, ciotka rozpanoszyła się w jego mieszkaniu. Z czasem zaczęłam zauważać, że z mieszkania ojca znikają kosztowności"

Tata zmarł pięć lat temu. Mój mąż i ja zorganizowaliśmy stypę i wszystko inne, ponieważ wszyscy krewni byli na wakacjach i podróżach. Babcie, bracia, moja mama i siostra ojca zebrali się na pogrzebie. Ciocia Nina zbierała koperty od krewnych, którzy przyjechali jako wsparcie.

Później okazało się, że na koncie ojca są jakieś oszczędności...
Wszystkie pieniądze były na karcie bankowej. A tata zawsze zapisywał hasła w zeszycie, żeby nie zapomnieć. Więc każdy mógł wypłacić pieniądze. I wtedy ciocia uznała, że ​​będzie pewniej, jeśli będzie miała te oszczędności. Stwierdziła, że wyda je na pomnik.

Nie planowałam iść na zakupy za pieniądze taty, ale chciałabym je wpłacić na kaucję, aby w przyszłości uzupełniały wkład przy zakupie mieszkania. Od tego czasu wraz z mężem wynajmowaliśmy dom. Ale z jakiegoś powodu wszyscy krewni zdecydowali, że chcę schować do kieszeni to, co do mnie nie należy. Oddałam więc wszystko siostrze taty na wypadek, gdyby babcia potrzebowała pomocy.

Z czasem zaczęłam zauważać, że z mieszkania ojca znikają kosztowności, narzędzia, a nawet pościel. W tym mieszkaniu nadal mieszka moja babcia, więc ciocia Nina często ją odwiedza, ma klucze.

Minęło 5 lat od śmierci mojego taty. I nikt jeszcze pomnika nie postawił. Gdzie się podziały pieniądze, które zabrała ciocia Nina, nikt nie wie. Nadal szkoda, jak można było okłamywać wszystkich i nawet nie postawić nagrobka? Odziedziczyłam mieszkanie po ojcu. To jest prawnie moje. Ciocia Nina nie mogła wziąć mieszkania. Od tamtej pory ze mną nie rozmawia.