Skończyłam szkołę, poszłam na studia, wyszłam za mąż. Ale nie mogłam dogadać się z mężem, rozwiedliśmy się.
Nie mam gdzie mieszkać, muszę wynająć mieszkanie. Na początku tak zdecydowałam, ale później zrozumiałam, że lepiej wziąć kredyt hipoteczny i płacić tyle samo, ale za swoje, a nie czyjeś. Tak też zrobiłam.
Pracuję w odległym mieście, mój brat w tym samym regionie, ale w innym mieście. Mamy taką tradycję, że po otrzymaniu pensji część zatrzymujemy dla siebie, a część wysyłamy mamie.
Mieszkanie było obciążone hipoteką, ale teraz okazało się, że pieniądze z głównego dochodu nie wystarczają.
Musiałam znaleźć dodatkową pracę. Zostałam technikiem w tej samej organizacji, w której pracowałam, a także stróżem.
Wyszło wystarczająco przyzwoicie, aby spłacić kredyt hipoteczny, wysłać matce i nadal coś mieć.
Nie minęło nawet pięć lat, kredyt hipoteczny został spłacony, a ja, zadowolona, zaczęłam oddychać pełną piersią.
Zadzwoniłam do brata, wszystko było z nim w porządku i jechaliśmy odwiedzić mamę. Kiedy dotarliśmy na miejsce, przeżyliśmy szok. Okazało się, że chcą ją eksmitować z mieszkania, ale za co.
- Nie zapłaciłaś czynszu po naszym wyjeździe? - zdziwił się mój brat.
- A dlaczego wy o tym nie pomyśleliście – oświadczyła nam mama
- Wysyłaliśmy ci comiesięczne kwoty na ten cel — wtrąciłam.
- A kiedy będę mogła żyć dla siebie? - spojrzała na nas.
- Nie rozumiem — zwrócił się do mnie brat.
- Wychowałam was, postawiłam na nogi, a teraz moja kolej na zabawę — powiedziała wyzywająco.
- To dobrze, ale gdzie będziesz mieszkać? - Powiedziałam do niej.
Mama mrugnęła, jakby o tym nie pomyślała.
Poszliśmy z bratem, rozwiązaliśmy wszystkie sprawy, wypisaliśmy kwit, że w ciągu pół roku spłacimy wszystkie długi.
I znowu trzy etaty, nieprzespane dni i noce, żeby pomóc kochanej osobie. Najważniejsze, aby ona to zrozumiała i doceniła.
W przeszłości, kiedy moja matka nas wychowywała, ojciec zapewniał jej wszystko, nie pracowała na pięciu etatach. Dlaczego miałaby teraz odpoczywać?
