"Syn powiedział, że babcia potrzebuje pomocy. W ten sposób dowiedziałam się, że moja była teściowa źle sobie radzi"

Zawsze myślałam, że zemsta nie jest dla mnie. Po co siać negatywność, skoro wszystko w życiu jest ze sobą powiązane?

Od czego to wszystko się zaczęło... Prawdopodobnie od znajomości. Mąż przedstawił mnie swojej matce tuż przed naszym ślubem.

Moja teściowa zawsze była kobietą władczą, kobietą z własnym zdaniem. I do końca nie chciała zapoznać się z jakąś "dziewczyną", wierząc, że jej syn w ostatniej chwili przejmie kontrolę nad sobą i odwoła ślub.

Więc kiedy zobaczyłam ją po raz pierwszy, poczułam na sobie spojrzenie naturalnego hodowcy psów. Tak właśnie na mnie patrzyła, jak na zwierzę. Z oceniającym spojrzeniem i brakiem chęci nawet na normalną rozmowę.

Mimo to pobraliśmy się. I zaczęliśmy mieszkać w moim jednopokojowym mieszkaniu. Elena postanowiła nas nie wpuszczać. Chociaż ja sama nie chciałabym mieszkać w jej mieszkaniu.

Nawet z trzema pokojami i ładną okolicą. Szczerze mówiąc, zjadłaby mnie. Wiem o tym, bo przez te wszystkie lata teściowa zdążyła mi dokuczyć przez telefon i osobiście, kiedy spotykałyśmy się na rodzinnych uroczystościach.

I po prostu, gdy jej syn przyjeżdżał do niej w odwiedziny. Najczęściej odmawiałam takiego zaszczytu, powołując się na troskę o dziecko lub z innego powodu.

Tak, postanowiłam zostać w domu, zostawiając zarobkowanie mężowi. Wydawało się to łatwiejsze dla nas obojga. Ja musiałam zajmować się domem i wszystkiego pilnować, a Igor pracował rotacyjnie.

I powiem ci coś: nie jest łatwo, gdy przez część czasu nie widzisz swojego współmałżonka tygodniami. A przez drugą część czasu nie można go poprosić o zrobienie czegoś w domu.

W końcu to on jest żywicielem rodziny, a nie gospodynią domową. Poza tym Igor jako mężczyzna jest dość leniwy, ale zdawałam sobie z tego sprawę jeszcze w okresie przedmałżeńskim.

W każdym razie nie mogliśmy kupić większego mieszkania. Zrobiliśmy świetny remont, tak. Pojechaliśmy z synem na wakacje, to też przyznaję. Krótko mówiąc, żyliśmy. Ale nie było dużych zakupów, z wyjątkiem samochodu dla mojego męża. I było mi z tym dobrze.

Nie chciałam się kłócić, nie chciałam nic zmieniać. Pomyślałam, że po szkole wyślemy syna na studia w innym mieście i tam pójdzie na swoje. Nie widzę nic złego w pozwoleniu dziecku na samodzielność. Mamy przynajmniej jedno dziecko, ale nie zamierzałam biegać za nim i wycierać mu nosa.

Nie musiałam. Okazało się, że to jego tata potrzebował "opiekunki". To znaczy kobiety, która wydawała mi się godniejsza ode mnie w kwestii opieki.

Igor miał to gdzieś, jego mama była najlepsza! I to jest to, czego potrzeba, aby ludzie cię polubili. Więc mój mąż się wyprowadził, a potem po cichu się rozwiedliśmy.

Zostałam z synem we własnym mieszkaniu. A były mąż zabrał swoją nową kobietę do swojej mamy. Generalnie nie ma nic więcej do opowiadania. Bo przez cały ten okres byłam w szoku, a mój mózg jakby sam próbował to wymazać.

Pozwoliłam mojemu synowi nadal komunikować się z ojcem, ponieważ moim zdaniem był już dorosły. Trochę się bałam, że jego ojciec i babcia mogą nastawić go przeciwko mnie, ale co poradzić.

Igor nie płacił mi alimentów, ale często kupował rzeczy dla syna. Pewnie teściowa miała z tym dużo wspólnego. Nie miałam zamiaru wydawać pieniędzy byłego męża na siebie. A on bardzo dobrze o tym wiedział. Ale decyzja została podjęta, a ja nie miałam nic przeciwko temu.

Ogólnie rzecz biorąc, jedyną rzeczą, której się bałam, była zmiana aktywności. Wydawało mi się, że typowa gospodyni domowa nigdy nie będzie w stanie znaleźć pracy.

Co z tego, że bez doświadczenia i nawyków. Co mogę robić poza utrzymywaniem domu w czystości i porządku? Opiekować się dziećmi? Ale dzieci innych ludzi to dzieci innych ludzi. Potrzebują podejścia i, szczerze mówiąc, chęci jakiejś opieki. Nigdy czegoś takiego nie miałam. Jednak dzięki przyjaciółce, to ona pomogła mi radą.

W naszej okolicy znajduje się biurowiec pełen gabinetów. Tam znalazłam swoje źródło dochodu. Dostałam pracę jako sprzątaczka w kilku firmach jednocześnie.

Wycieranie kurzu, czasem usuwanie nadmiaru i sprzątanie na mokro. W sumie dawało mi to niezły zarobek, a pod koniec dnia nie byłam nawet zmęczona.

Lata praktyki zrobiły swoje. A przyjemny dialog z młodymi inteligentnymi ludźmi pozostawił morze pozytywnego nastawienia. Wszystko zaczęło się układać.

Ale, jak się okazało, tylko dla mnie. Mój mąż, jak już wspomniałam, często wyjeżdżał. A w tym czasie jego nowa kobieta miała czas, aby zasmakować wszystkich "rozkoszy" życia z matką Igora.

Nie miała nikogo, komu mogłaby się poskarżyć, więc namiętności tylko się rozpaliły. A potem Elena złamała biodro. Z gniewnej kobiety w sile wieku stała się przykuta do łóżka. Wtedy jej nowa synowa straciła nerwy i po prostu odeszła. Bez ostrzeżenia, jak rozumiem.

A Igor, co z Igorem? W najlepsze dni był zbyt leniwy, żeby wynieść śmieci. Ale z chorą matką było mu coraz trudniej. Poza tym czas uciekał, a praca czekała.

Jak się zorientowałam, nie miał oszczędności na pielęgniarkę, a moja była teściowa nie chciała leczyć się w szpitalu. Rodzina postanowiła więc zgłosić się do mnie.

Ale nie bezpośrednio, tylko przez mojego syna. Opowiedział mi to wszystko w skrócie. I sama wyciągnęłam pewne wnioski. "Babcia potrzebuje pomocy".

Ta kwestia nadal nie została rozwiązana. Mogę zmienić swój harmonogram pracy i pomóc Elenie w domu. To prawda. Ale... Coś tu nie gra.

Tak, znam ją od wielu lat. I mieliśmy kilka dobrych chwil z jej synem. Wspólne dziecko i wspomnienia. To wszystko.

Ale to się nazywa karma, prawda? Nie zamierzam celebrować ich smutku, nie muszę. Ale nie chcę też pomagać. Jeszcze nie teraz. Muszę to wszystko rozważyć i podjąć decyzję.

Minęły trzy dni, a ja wciąż nie mogę się zdecydować. Może powinniśmy jeszcze trochę poczekać, nie sądzisz? Może jej przejdzie, życie bywa cudowne, prawda?